Այսօր` ապրիլի 28-ին, Արցախի Հանրապետության նախագահ Արայիկ Հարությունյանը Արցախում հանդիպել է քաղաքաշինության նախարարության կոլեկտիվի և շինարարական կազմակերպությունների ղեկավարների հետ:
Հանդիպման ընթացքում Արայիկ Հարությունյանը մի շարք հայտարարություններ է արել Արցախյան 44-օրյա պատերազմի և 1994 թվականի մայիսի 12-ին կնքված զինադադարից հետո Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման բանակցություններում հայկական կողմի գործողությունների մասին:
Նախ Արայիկ Հարությունյանը հայտարարել է. «Մայիսի 12-ին զինադադարից հետո մեր ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը ճիշտ դասեր չի քաղել աշխարհի օրինակներից, և, ունենալով առավելություն բանակցային գործընթացում, ավելի նպաստավոր լուծումներ չի կարողացել ունենալ»:
Ոչ մեկին մեղադրելու մտադրություն չունենալու մասին հայտարարող Հարությունյանը հենց առաջին նախադասությամբ է փորձում բանակցությունների տապալման մեղքը բարդել 1994 թվականից ի վեր Հայաստանն ու Արցախը ղեկավարած գործիչների վրա: Հետաքրքիր է, թե ինչ դասերի և օրինակների մասին է խոսում Արայիկ Հարությունյանը:
Ընդամենը մի դրվագով Արայիկ Հարությունյանին հիշեցնենք, որ հենց իրենց իշխանության տարիներին ԼՂ խաղաղ կարգավորման բանակցությունները ձախողվեցին, իսկ մայիսի 12-ից հետո Հայաստանի ու Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության քայլերի շնորհիվ Ալիևը հայտարարում էր, որ իրեն ստիպում են ճանաչել Արցախի անկախությունը:
«Ինչու ենք կրվե՞լ»,- շարունակում է Արայիկ Հարությունյանը,- «որովհետև բոլորս միասին մշտապես ասել ենք` ոչ մի թիզ հող»:
Նշվում է. պատերազմի հետևանքները Արայիկ Հարությունյանի համար պարզ էին հոկտեմբերին սկզբին, սակայն Հայաստանի քաղաքական ուժերը ընդհանուր հայտարարի չեն եկել: «Չի ձևավորվում քաղաքական կոնսենսուս կամ միասնական կարծիք` ընդդիմադիր, իշխանամետ, իշխանություն, և կարծես թե, պատերազմը կանգնեցնելը այդ օրը համարում էին դավաճանություն»:
Նախ պետք է Արայիկ Հարությունյանին հիշեցնել հոկտեմբերի 3-ին հրապարակված իր հայտնի` սուրճի բաժակով լուսանկարը:
Եթե Արցախի նախագահի համար արդեն հոկտեմբերի սկզբին պատերազմի ելքը պարզ էր դառնում, ապա ինչու՞ էր հերթական մեդիատեռորի ենթարկում սեփական ժողովրդին անհոգ լուսանկարներով ու անիմաստ կոչերով կամ ասուլիսների ժամանակ` մեծամիտ հոխորտանքներով:
Հետաքրքիր է, որ ևս մի հանգամանք է ի դերև գալիս` կապված ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ նախկին պետ Օնիկ Գասպարյանի` պատերազմի 4-րդ օրը ռազմական գործողությունների դադարեցման մասին հայտարարության հետ: Արդյո՞ք կարելի է համարել, որ Հարությունյանի այս հայտարարությունը ևս մի ապացույց է, որով կարող է հաստատվել Օնիկ Գասպարյանի հայտարարության իսկությունը:
Պետք է արձանագրել նաև, որ պատերազմի ամբողջ ընթացքում ընդդիմադիր բոլոր գործիչները հետևել են պաշտոնական քարոզչությանը և նույնիսկ իշխանականներից ավելի ջանասիրաբար տարածել են այն տեղեկատվությունը, որը գեներացրել են Արայիկ Հարությունյանն ու Նիկոլ Փաշինյանը: Այդ դեպքում` դարձյալ հարց է առաջանում. ինչու՞ է Արայիկ Հարությունյանը փորձում դարձյալ մոլորեցնել հասարակությանը:
Եվս մեկ հանգամանք` ընդհանուր կոնսենսուսի և նրա մասին, թե ինչպես է լկտիաբար ստում Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանը.
Դեռևս 2020թ. դեկտեմբերին ի պատասխան Նիկոլ Փաշինյանի հերթական հայտարարությանը, ՀՀ և Արցախի Հանրապետության բոլոր նախկին նախագահները հայտարարություն էին տարածել, որով տեղեկացնում էին վարչապետի հերթական կեղծիքի մասին:
Նախագահները, որոնց մեծամասնությունը պատերազմի օրերին Արցախում էր, հայտնում էին. «Մենք պատերազմի սկզբից ի վեր մշտական կապի մեջ էինք Արցախի գործող նախագահ Արայիկ Հարությունյանի հետ, քննարկում էինք պատերազմի ընթացքը, խաղաղ բանակցային գործընթացի վերականգնման հնարավորությունները և այլ հարցեր:
Հետևելով ռազմական գործողությունների ընթացքին, ունենալով բազմաթիվ հանդիպումներ և խորհրդակցություններ պատերազմին մասնակցող ռազմական գործիչների, հրամանատարների և մարտիկների հետ՝ մենք եկանք այն եզրակացության, որ անհրաժեշտ է միջոցներ ձեռնարկել պատերազմն անհապաղ կանգնեցնելու ուղղությամբ, ինչի մասին բազմիցս հայտնել ենք Արցախի Հանրապետության գործող նախագահ Արայիկ Հարությունյանին՝ հորդորելով նրան դիմել ՀՀ վարչապետին և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի եռանախագահությանը»:
Հետաքրքիր է, թե ինչ է պատասխանել Արայիկ Հարությունյանը ՀՀ նախկին նախագահներ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, Ռոբերտ Քոչարյանին և Սերժ Սարգսյանին, Արցախի նախկին նախագահներ Արկադի Ղուկասյանին և Բակո Սահակյանին, երբ Նիկոլ Փաշինյանը նպատակահարմար չի համարել նամակներ ուղարկել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին:
Նման պարագայում` ի՞նչ դավաճանության մասին է խոսքը, որի մասին հիշատակում է Արայիկ Հարությունյանը, կամ ո՞վ է դավաճանը:
Ավելին, Արայիկ Հարությունյանը խոսում է Հայաստանում քաղաքական կոնսենսուսի բացակայության մասին: Պատերազմի օրերին ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, Արցախի առաջին և ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի և ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի` միասնական պատրաստակամությունը` ընդհանուր պատասխանատվություն կրելու վերաբերյալ, լիովին անհիմն են դարձնում Արցախի նախագահի պնդումները: Նախկին նախագահները ոչ միայն դավաճանություն չեն համարել պատերազմի շուտափույթ դադարեցումը, այլ պատարաստակամ են եղել Նիկոլ Փաշինյանի և Արայիկ Հարությունյանի հետ կիսել պատերազմը կանգնեցնելու պատասխանատվությունը:
Ավելին, ինչպես նշվում է Հայաստանի և Արցախի նախագահների հայտարարության մեջ, Արցախի նախկին նախագահներ Արկադի Ղուկասյանը և Բակո Սահակյանը իրենց աջակցությունն են հայտնել Արայիկ Հարությունյանի նախաձեռնությանը.
«Արցախի Հանրապետության գործող նախագահ Արայիկ Հարությունյանին.— Մեծարգո Արայիկ Վլադիմիրի, Հաշվի առնելով տարածաշրջանում ընթացող լայնածավալ պատերազմական գործողությունները, երկու կողմերից հազարավոր զոհերի և վիրավորների առկայությունը, որն արդեն իսկ հանգեցրել է մարդասիրական աղետի, սույնով աջակցություն ենք հայտնում Ձեր որպես Արցախի Հանրապետության գործող նախագահի կողմից իրականացվող ջանքերին՝ ուղղված պատերազմը դադարեցնելուն և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահության շրջանակներում բանակցային գործընթացը վերսկսելուն»:
44 օրուգիշեր հայ ժողովրդին մոլորեցնելուց ու խաբելուց հետո Արայիկ Հարությունյանը, քաղաքական ինչ-ինչ շահեր հետապնդելով, դեռ շարունակում է իր ստերը պատերազմի մասին:
Աղբյուր՝ AntiFake.am