Հայրենասիրությունը ոչ թե էմոցիաների պոռթկում է,
այլ մարդու ողջ կյանքի հանգիստ և տևական նվիրվածություն։
Ադլեյ Սթիվենսոն
Հայ-ադրբեջանական սահմանի Երասխի հատվածում կրկին անհանգիստ է: Թշնամին երեկ երեկոյից մինչև ուշ գիշեր ինտենսիվորեն գնդակոծել է Երասխի դիրքերը: Շատերի համար իրադարձությունների այսպիսի ընթացքը հստակ կանխատեսելի էր:
Մեկ բան ակնհայտ է. Հայաստանը աղետի հասցրած և կապիտուլացված իշխանության պարագայում թշնամին կանգ չի առնելու: Ծավալվող իրադարձությունների համատեքստում երեկվանից իշխանության քարոզչամեքենայի առաջամարտիկների կողմից, այսպես կոչված, «համախմբման» և «միասնականության» թեզեր են շրջանառվում: Կոչեր են հնչում նաև չքննադատել իշխանություններին: Թե ինչու պետք է համախմբվել ամեն ինչ տապալած, Արցախը և Հայաստանը աղետի հասցրած իշխանությունների շուրջ, չի նշվում: Համախմբվել, որ հերթական անգամ գնանք մի նոր կապիտուլյացիայի ճանապարհո՞վ:
Ինչպե՞ս կարելի է համախմբվել մի իշխանության շուրջ, որի անփառունակ գործունեության հետևանքն է այս ամենը: Ինչպե՞ս կարելի է համախմբվել մի իշխանության շուրջ, որի օրոք հետպատերազմյան շրջանում երկիրը երկու ամիս արդեն, ինչ ԱԳՆ չունի: Ինչպե՞ս կարելի է համախմբվել մի իշխանության շուրջ, որի օրոք չունենք Արցախ, իսկ թշնամին զբոսնելով օկուպացրել է Հայաստանի սահմանային հատվածները: Ինչպե՞ս կարելի է համախմբվել մի իշխանության շուրջ, որը հանձնել և հանձնում է Հայաստանի սուվերենության մնացորդները: Հանուն երկրի՞: Ընդհակառակը, առողջ տրամաբանությունը հուշում է, որ հանուն Հայաստանի և Արցախի մնացորդների օրակարգը պետք է լինի ոչ թե ինչ-որ կեղծ «համախմբման» և «միասնականության» թեզերի շրջանառումը, այլ օր առաջ կապիտուլացված իշխանությունների վռնդումը:
Եթե մենք պատրաստ ենք մեր հաջորդ անխուսափելի ճակատամարտը տալ Երևանի մատույցներում, ապա կարող ենք տրվել կեղծ «միասնականության», «համախմբման» թեզերին և ձեռք ձեռքի տված գնալ դեպի հերթական ողբերգական մի նոր արար: Ժողովուրդների պատմության ողբերգական շրջափուլերը հենց այնպես չեն եղել: Իրադարձությունները ունեցել են իրենց պատճառահետևանքային շղթան: Այն, ինչ կատարվում է այսօր Երասխում, դա մեր ազգային ողբերգության շղթայի մի մասնիկն է: Շղթա, որի հովանավորը Հայաստանի 30 տարվա պատմության ամենաանփառունակ և աղետաբեր իշխանությունն է:
Եվ վերջում.
Երեք հազար տարի կռիվների բովով անցած այս ժողովուրդը հանցավոր իշխանության քաղաքական դիվիդենտներ պարունակող քարոզչական կեղծ թեզերի կարիքը չունի: Անհրաժեշտության պարագայում մեծից փոքր բոլորը գիտեն իրենց տեղն ու անելիքը:
Հեղինակ` Դավիթ Ֆիդանյան
Աղբյուր` AntiFake.am